„Kiedy fajka się dopala...”

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy informację o śmierci Włodzimierza Szymczewskiego, poety, którego mieliśmy przyjemność gościć niejednokrotnie w murach wolsztyńskiej biblioteki. Włodzimierz Szymczewski urodził się w Wolsztynie w 1956 roku. Rodzinne miasto pozostało na zawsze w jego sercu. O Wolsztynie mówił z rozrzewnieniem, miłością i tęsknotą. Chętnie tu wracał. O sentymencie do Wolsztyna świadczą między innymi wydane przez Bibliotekę Publiczną Miasta i Gminy Wolsztyn książki: „Rozmowy z Wolsztyńską Madonną” w 2011 r. oraz „Papeteria” w 2017 r.

Był to niezwykle ciepły, czuły i wrażliwy człowiek, obdarzony szczególnym zmysłem obserwacji. Jego flirt z poezją rozpoczął się w szkole średniej. To właśnie wtedy powstały pierwsze jego wiersze. W latach dziewięćdziesiątych prowadził Koło Młodych przy katowickim oddziale SPP. Pierwszy tomik pt. „jak to jest…” wydał w 1999 roku. Publikował w czasopismach. Wielokrotnie był nagradzany w ogólnopolskich konkursach poetyckich.

W tomiku „Papeteria” wstęp napisał Maciej Szczawiński. Z kolei ilustracje wykonała Anna Dudek – córka poety. Był to przykład pięknej współpracy oraz wyraz miłości ojca i córki.

„W 1870 metrów”

zawsze odczuwam lęk, a może

to był respekt przed ciężkimi

brwiami kościoła Wniebowstąpienia

srożą się tak samo dzisiaj i tak samo

odczuwam niezrozumiałe zawstydzenie

zapach miry i warkocz wojskowych łez

posadził mnie w pierwszej ławce

klęcznik pasował idealnie do kolan

oparcie trochę cięło plecy tylko

przez okno nie skradało się

już słońce okaleczone oko

przesłaniała opaska szarej tektury

Adam kocha Ewę napisu nie przykrył

czas ani babie lato kadzidła

kochankowie z tej ławki poznali

się podczas ceremonii rwania kwiatów

które Ewa w białej sukience

sypała pod nogi Bogu podczas

święta jego ciała Adam dumny

szedł z boku i tak pozostał

ona nie rozumiała daru żebra

ulicą Roberta Kocha wlokło

się za mną pytanie Adam

wyjechał a co z Ewą

przy komisie o jej imieniu

urosło do granitowego olbrzyma

na wystawie z czarnym ubrankiem

niewinnie flirtowała dziewczęca

sukienka biel znacznie starsza

koronki nieco bardziej pomarszczone

od muszki pod szyją chłopaka

wiem masz rację mamo moda

aż tak bardzo się nie zmieniła

to chyba dlatego płakała kobieta

której twarz miała taki sam

odcień jak sukienka na wystawie